14 februari

Om 09.00 uur arriveren we bij het Care Center.
Best spannend; wat komt er op ons af, wat kunnen we doen? Maar dat wordt snel duidelijk; voordat ik ben uitgestapt hoor ik dat ik vandaag juf ben voor een groep kinderen van 5/6 jaar. Okay dat is een uitdaging! Onwennig sta ik samen met Claire voor de groep. Claire zegt; "ik ben je hulpje vandaag dan lukt het je echt wel".
Het is lastig de kinderen rustig te krijgen, voor hun is het net zo onwennig. En het feit dat we elkaar niet goed verstaan maakt het niet makkelijker.
We gaan kleuren heb ik besloten. Ze beginnen allemaal te kleuren en ondertussen lopen kinderen in en uit de klas. Geen idee of dit mag.
Dan besluiten we buiten te gaan spelen. Maar ik krijg de kinderen niet zo ver dat ze ook allemaal naar buiten gaan. Claire heeft een goed idee; gewoon naar buiten lopen dan komen ze vanzelf achter ons aan. Dat werkt gelukkig.
Buiten maken we een hinkel baan, Claire doet het voor en de rest doet mee.
Om 12.00 uur krijgen de kinderen warm eten. Samen delen we de bordjes uit.
Na het eten blijkt dat de kinderen allemaal gaan slapen. Er worden matrasjes op de grond gelegd. Claire helpt mee. Dan ligt het hele leslokaal vol met kinderen.
Wij rijden even naar het winkelcentrum om een 5 liter bak ijs te halen.
Als we terugkomen zijn de kinderen weer wakker. Een deel is opgehaald door ouders.
Er zijn nu ook oudere kinderen voor de buitenschoolse opvang. Deze kinderen spreken beter Engels dus is het contact makkelijker.
We delen bakjes met ijs uit en dat wordt goed ontvangen!

Alexander is aan de slag gegaan met het vervangen van kapotte ruiten: de kinderen blijken echte donderstenen, nieuwsgierig komen ze kijken wat ik aan het doen ben en voordat ik het weet gaan ze er met gereedschap vandoor. De hamer neem ik terug en laat ze maar even met het meetlint, het is waarschijnlijk de eerste keer dat ze een meetlint zien. Al snel krijgen ze het met elkaar in de gaten: het is een afzetlint! Grappig, ik leg ze uit hoe het gereedschap te gebruiken maar de donderstenen worden door juf Ingrid weggehaald want ze blijken zonder toestemming de klas te zijn uitgelopen. Helaas is niet al het glas van de juiste maat dus het komt niet af vandaag. Laatste raam wordt afgeplakt met een stuk papier.

Om 15.30 uur is de opvang gesloten en vertrekken wij naar huis.
We zijn alle drie moe. Alles heeft een hoop indruk gemaakt. Alle emoties schieten heen en weer. Prachtig dat deze opvang en support er is en wat vreselijk dat het nodig is. Wat fijn dat er zo veel kinderen een kans hebben op een betere toekomst en wat gebeurt er met de andere kinderen.
Voor Claire was het ook spannend. Ze vindt het leuk bij de kinderen en ze voelt ook dat ze anders is. Ze is niet alleen blank en blond, ze is ook de jongste en toch de grootste.
De kleine kinderen aaien haar blonde haren en staan in een kring om haar heen. Het contact met de oudere kinderen was gemakkelijker voor haar.
Uiteraard weet Claire dat ze wat afstand moet houden omdat de kinderen wellicht TBC en/of HIV hebben ook dat maakt het spelen minder onbevangen.
Moe maar voldaan, het is een bijzondere dag geweest.